Kabinet investeert fors in opschaling waterstof

Het Nederlands kabinet heeft de vastberaden stap genomen om substantieel te investeren in de opschaling van waterstof als integraal onderdeel van de weg naar een klimaatneutraal energiesysteem en duurzame industrie. Het bevorderen van zowel de aanbod- als de vraagkant van waterstof is de leidende strategie die ministers Micky Adriaansens (Economische Zaken en Klimaat) en Rob Jetten (Klimaat en Energie) uiteenzetten. Hierin staat de bevordering van de waterstofmarkt centraal, met een plan om elektrisch aangedreven waterstofsplitsing (elektrolyse) te subsidiëren en de industrie te motiveren om vanaf 2026 een steeds grotere hoeveelheid hernieuwbare waterstof te gebruiken. Voor deze inspanning is er een aanzienlijke € 9 miljard gereserveerd in het Klimaatfonds. Dit meldt Rijkswaterstaat.

Het kabinet legt een nadruk op een beleid dat gericht is op het stimuleren van de import van waterstof, maar is tevens vastbesloten om de vraag en aanbod binnen de Nederlandse grenzen aan te moedigen. Conform het Klimaatakkoord, streeft Nederland ernaar om tegen 2030 minimaal 4 Gigawatt aan elektrolysecapaciteit te hebben – een essentieel proces voor de productie van groene waterstof. Met optimisme kijkt men uit naar een elektrolysecapaciteit van 8 Gigawatt in 2032, al zal dit afhangen van de uitrol van windenergie op zee, de uitbreiding van de energie-infrastructuur, en de vraag naar elektriciteit van afnemers zoals de industrie.

Investeren in waterstof

Het kabinet begint de transitie door het aanbod van hernieuwbare waterstof te vergroten met behulp van diverse subsidies. Bovenop de reeds bestaande subsidies voor elektrolyse (zoals SDE++ en IPCEI), heeft het kabinet voor 2024 een extra bedrag van € 1 miljard uitgetrokken. Voor de daaropvolgende jaren heeft het kabinet € 3,9 miljard gereserveerd voor de opschaling van hernieuwbare waterstof. Daarnaast zal het Programma Energiehoofdstructuur ernaar streven om locaties in Nederland te identificeren voor de plaatsing van elektrolysers, ook wel waterstoffabrieken genoemd. Een subsidie van € 300 miljoen onder het H2Global-initiatief zal de import van waterstof naar Noordwest-Europa aanzienlijk stimuleren. Bovendien werkt het kabinet aan de nodige infrastructuur voor het transport en de opslag van waterstof.

Minister Jetten van Klimaat en Energie benadrukt het belang van het verbeteren van de energierelaties voor de import van waterstof, maar legt ook nadruk op het doel om de waterstofproductie binnen Nederland aanzienlijk te vergroten. De minister stelt dat er aanzienlijke middelen worden ingezet die overeenkomen met de grote ambities van Nederland op het gebied van waterstofontwikkeling. De hoogste prioriteit blijft het bereiken van de CO2-doelstellingen van het land, waarbij waterstof een onmisbare rol speelt.

Het kabinet is niet alleen gericht op het vergroten van het aanbod, maar wil ook de toepassing van waterstof in de industrie en transport stimuleren. Dit gebeurt door middel van zowel subsidies als verplichtingen. Terwijl er nog gewacht wordt op een overeenkomst binnen de Europese Unie over bindende waterstofdoelen, moedigt het kabinet de industrie aan om steeds meer hernieuwbare waterstof te gebruiken.

Het is duidelijk dat het kabinet erop gericht is om de noodzakelijke investeringen in hernieuwbare waterstof aantrekkelijker te maken. Daarom is het ministerie bezig met het onderzoeken van de mogelijkheid om subsidies te verstrekken aan waterstofgebruikers om de kosten te dekken die gepaard gaan met de ombouw van installaties of het gebruik van hernieuwbare waterstof. Dit zou een belangrijke impuls kunnen geven aan bedrijven die willen investeren in waterstof, aangezien het de financiële lasten die gepaard gaan met deze overgang zou kunnen verlichten.

Het investeren in waterstof is een belangrijk speerpunt voor het Nederlandse kabinet. Door het stimuleren van zowel de productie als het gebruik van waterstof, en door middelen beschikbaar te stellen voor de benodigde infrastructuur, zet Nederland zich in om een leidende rol te spelen in de transitie naar een waterstofeconomie. Deze inspanningen maken deel uit van een grotere strategie om de CO2-doelstellingen van het land te bereiken en bij te dragen aan een duurzamere toekomst.