Noodzakelijk onderhoud

De machines draaien door. De wereld schroeft op, schakelt, optimaliseert. Maar ergens deze maanden — in een hangmat, aan een meer, of op een bankje bij een vergeten kapelletje — ligt iemand uit onze sector even stil. En dat mag.

Juist in een wereld die voortdurend op spanning staat, van grondstofcrises tot geopolitieke stormen en oorlogen, is het een radicale daad om even niets te doen. Geen targets, geen projectupdates, geen productieomzet — maar rust. Echte rust.

Ik spreek veel mensen uit de industrie. Gedreven types. Denkers, doeners, probleemoplossers. Maar zelden hoor ik dat iemand bewust tijd neemt om te vergeten. Niet uit onverschilligheid, maar omdat het hoofd anders overloopt. Want het ene moment sta je in een fabriekshal tussen snorrende installaties of ben je bezig met targets voor omzetstijging, het volgende moment scrol je langs beelden uit oorlogsgebieden. En dat terwijl je thuis ook nog een lekkende kraan of een puber met examenvrees hebt. Dus stel ik deze vraag: kun je op vakantie nog echt loslaten?

Want even uitzoomen is geen luxe — het is onderhoud. En niet van een machine, maar van jezelf. Er is iets diep menselijks aan een zonsopgang meemaken zonder planning. Aan koffie zetten zonder haast. Aan een wandeling maken zonder doel, behalve misschien een ijsje. Dat is geen luiheid. Dat is herstel.

In een sector waarin we alles meten en bewaken, vergeten we soms wat ons drijft: mensen. Mensen die denken, voelen, zoeken. En die soms even niks moeten. Niet omdat ze niet willen bijdragen. Maar omdat je niets kunt geven uit een lege batterij.

Dus deze zomer: laat die telefoon vaker liggen. Sta toe dat de wereld even doordraait zonder jouw betrokkenheid. Het nieuws wacht wel. De e-mails ook.

En weet: elke stilgevallen machine wordt later met meer focus opgestart. Elke uitgebluste professional hervindt na rust zijn scherpte. Daarom eindig ik met een kleine oproep aan wie deze column leest in een kantine, op kantoor of op de camping: Gun jezelf die mentale ruimte. Niet morgen. Vandaag. Want in een wereld die almaar doordendert, is het de meest industriële daad van allemaal misschien wel: durven pauzeren.

Fijne zomer.

Je hebt ‘m verdiend.