Door: Redactie - 26 januari 2021 |
Digitalisering is de afgelopen decennia de drijvende kracht geweest achter economische groei en wereldwijde integratie. De EU dreigt op het terrein van digitale technologieën echter achterop te raken.
De toenemende geopolitieke instabiliteit in de wereld, de snelgroeiende macht van China en de afnemende bereidheid tot samenwerking vanuit de VS, hebben ervoor gezorgd dat Europa zich ook bewust is geworden van zijn afhankelijkheid van buitenlandse grondstoffen, producten en diensten. Deze toenemende afhankelijkheid heeft ertoe geleid dat, vooral vanuit de EU, vele initiatieven zijn ontplooid om de strategische autonomie te versterken.
De mogelijkheid voor Nederland om zijn economische en veiligheidsbelangen te beschermen en te bevorderen hangt in belangrijke mate af van de (innovatie)kracht van de technologiesector en de digitale weerbaarheid van de samenleving. Achterblijvende investeringen bedreigen echter de strategische positie van Nederland en de EU doordat de toekomst van het digitale domein voor een groot deel wordt vormgeven en beheerd door niet-EU-partijen.
Digitale weerbaarheid betekent niet dat alleen de dingen die wij of vertrouwde partners ontwikkelen en controleren veilig zijn. Om de strategische autonomie voor de lange termijn te kunnen blijven waarborgen moet Nederland fors investeren in de eigen innovatie- en concurrentiekracht. Dit moet zoveel mogelijk in EU-verband worden uitgewerkt. Alleen zo kan voldoende massa worden gecreëerd om wereldwijd relevant te blijven ten aanzien van de hoogtechnologische ontwikkelingen die noodzakelijk zijn om de digitale weerbaarheid te waarborgen.
Michel Rademaker is plaatsvervangend directeur bij The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS), partner van The Hague Security Delta.
Dit artikel delen op je eigen website? Geen probleem, dat mag. Meer informatie.