Kijkt u wel naar de juiste parameters?

De vakanties zijn voorbij. Tijd om de koers weer uit te zetten: wat is ons doel, waar liggen de ijkpunten, hoe ziet de planning eruit? We gebruiken daar tegenwoordig talloze parameters voor. En zodra er iets buiten de lijntjes valt, sturen we bij. Alles om op schema te blijven.

Gelukkig hebben we dashboards en slimme software die ons daarbij helpen. Ook bij Rometron zie ik dat terug. De productie van ons nieuwe WEED-IT DASH-systeem draait inmiddels op volle toeren. En dat systeem ís op zichzelf een geavanceerd dashboard. Boeren en loonwerkers kunnen er nog preciezer mee sturen op herbicidenbesparing en hun werkzaamheden verder digitaliseren.

Zonder reclame te maken: WEED-IT DASH maakt het werk sneller, gemakkelijker en efficiënter. Het geeft real-time data van veld en machine, en de interface laat direct zien hoe het detectie- en spraysysteem presteert. Dankzij de 4G-verbinding belanden de gegevens meteen in het nieuwe DASH-portaal, waarmee maximale uptime vrijwel gegarandeerd is. En mocht er tóch iets misgaan of een storing zijn, dan kijkt de dealer gewoon digitaal mee. In landen als Australië of Canada scheelt dat heel wat ritjes van 500 km of meer.

Parameters zijn dus onmisbaar. Ook binnen de moderne bedrijfsvoering. Maar soms vraag ik me af: kijken we niet naar te veel tegelijk? KPI’s, targets, benchmarks… we kunnen tegenwoordig alles meten. De vraag is alleen of we er ook gelukkiger of wijzer van worden.

Deze zomer, in Noord-Italië, werd ik daar onbedoeld aan herinnerd. Na de Dolomieten belandden we op een kleine camping aan het Lago d’Idro. De eigenaar, Mauro, was een liefhebber van oude motoren – vooral Moto Guzzi’s. Elke ochtend parkeerde hij één van zijn klassiekers voor zijn kantoortje: een legergroene uit 1952 of een vuurrode uit 1948. Beide met 1-cilinder motor. Prachtige machines.

De rode was mijn favoriet. Ik bewonder bij zulke motoren altijd het dashboard: sierlijke klokken met overdreven snelheden en wijzertjes voor temperatuur, brandstof of oliedruk. Pure mechanische poëzie. Maar die rode Guzzi verraste me. Twee klokken, verder niets. Eén voor de snelheid. En één voor… de tijd. En nog wel een Zwitsers uurwerk ook.

Misschien hadden ze het in 1948 beter begrepen dan wij nu. Toen was rijden nog reizen. Geen dashboards, geen waarschuwingen. Alleen de wind, de geur van olie en het ritme van een échte motor.

Want hoeveel dashboards, KPI’s en targets we tegenwoordig ook open hebben staan – uiteindelijk draait het er vaak om dat we vooral héél druk zijn met het meten van de drukte. Alsof het aantal grafieken belangrijker is dan de richting. Maar het draait niet om steeds méér parameters, maar om de juiste. Een mooie, wijze les van die oude Guzzi: een dashboard hoeft niet vol te zijn om de juiste richting te wijzen.