Trump’s importheffingen: een bittere pil voor Amerika?

Donald Trump heeft zijn langverwachte importheffingen uit de doeken gedaan, en de toon was fel. De VS is volgens hem “bestolen” en “geplunderd” door vriend en vijand. Met een bord in de hand liet hij in de Rose Garden zien hoe zijn tarieven nog mild zouden zijn. Maar is dat wel zo? De heffingen, variërend van 20 procent voor de EU tot 34 procent voor China, moeten de handelspositie van Amerika versterken. Toch lijkt het echte doel vooral geld: een manier om de kas te spekken en de torenhoge staatsschuld aan te pakken.

De cijfers liegen er niet om. De Amerikaanse staatsschuld is groter dan de economie zelf, en de rente daarop slokt meer op dan de defensie-uitgaven. Importheffingen zouden in tien jaar tot 6 biljoen dollar kunnen opleveren, een som waarmee Trump zijn beloofde belastingverlagingen wil betalen. Maar tegen welke prijs? De Amerikaanse consument lijkt de dupe, want bedrijven zullen de extra kosten waarschijnlijk doorberekenen. Een auto die tienduizend dollar duurder wordt, is geen klein bier in een land waar men verknocht is aan de vierwieler.

Bizarre importheffingen: handelswapen of politieke koehandel?

De importheffingen zijn meer dan een handelsinstrument. Ze dienen ook als drukmiddel. Kijk naar Mexico en Canada, waar de VS meer grensbewaking eiste in ruil voor soepelere tarieven. Het Witte Huis hoopt dat hoge heffingen bedrijven naar Amerika lokken. Lokale productie ontsnapt immers aan de tarieven. Maar waarom zouden ‘firms’ kiezen voor dure Amerikaanse arbeid boven goedkope fabrieken in Azië? Dat blijft een gok. Ondertussen trilt Wall Street. Beleggers zien hun winsten verdampen, en het consumentenvertrouwen daalt al maanden.

Een recessie op de loer?

De economie staat voor een tweesprong. Hogere prijzen door importheffingen kunnen de inflatie aanwakkeren, terwijl onzekerheid de burger zuinig maakt. Als consumenten stoppen met uitgeven, dreigt een recessie. Trump wuift dat weg: een dip zou het waard zijn. Maar hoe lang houden Amerikanen dat vol als hun Audi of Chevrolet ineens onbetaalbaar wordt? De groei mag dan nu nog solide ogen, een misstap is zo gemaakt. De heffingen zijn een ambitieus plan, maar de vraag blijft: wie betaalt de rekening echt?